Υγεία και ασφάλεια κατά την εργασία
Η βασική προσέγγιση που βασίζεται στον Νόμο περί Υγιεινής και Ασφάλειας στην Εργασία αριθ. 6331 δεν είναι ο καθορισμός κανόνων και η αναμονή για συμμόρφωση, αλλά η λήψη προληπτικής προσέγγισης. Οι επιχειρήσεις πρέπει να λάβουν μέτρα για την πρόληψη των κινδύνων στους χώρους εργασίας τους, λαμβάνοντας υπόψη τα σημεία που έχουν προσδιορίσει μέσω των μελετών αξιολόγησης κινδύνου. Παρόλο που η ευθύνη τίθεται από τους εργοδότες με το νόμο, η επαγγελματική υγεία και ασφάλεια είναι ένα ζήτημα που πρέπει να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί σε κάθε σημείο της επιχείρησης. Ως εκ τούτου, οι μελέτες αξιολόγησης κινδύνου θα πρέπει να διεξάγονται συνεχώς και οι δύο γνωστοί κίνδυνοι θα πρέπει να αναθεωρούνται και να αναγνωρίζονται έγκαιρα νέοι κίνδυνοι.
Ο νόμος αυτός στοχεύει στις καταλληλότερες συνθήκες όσον αφορά την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία και στοχεύει στη συνεχή βελτίωση της τρέχουσας κατάστασης των επιχειρήσεων.
Αυτό που είναι σημαντικό δεν είναι να καθορίσουμε τι πρέπει να κάνουμε όταν συμβαίνουν εργατικά ατυχήματα ή επαγγελματικές ασθένειες, αλλά να λάβουμε μέτρα για την πρόληψη επαγγελματικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών. Για το λόγο αυτό, οι επιχειρήσεις υποχρεούνται να εντοπίζουν συνεχώς τους δυνητικούς κινδύνους και να λαμβάνουν τις απαραίτητες προφυλάξεις εναντίον τους παρέχοντας τις συνεισφορές των εργαζομένων.
Σύμφωνα με τις αρχές του νόμου, προβλέπεται ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να ταξινομηθούν σε μια σειρά τάξεων κινδύνου προκειμένου να παρέχουν αποτελεσματικότερα υπηρεσίες υγείας και ασφάλειας στην εργασία στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους. Σε αυτή την ταξινόμηση, θα λαμβάνονται υπόψη τα χαρακτηριστικά των έργων, τα εργαλεία, ο εξοπλισμός, οι μέθοδοι λειτουργίας και οι μορφές που χρησιμοποιούνται σε κάθε στάδιο, οι συνθήκες του εργασιακού περιβάλλοντος και οι προκύπτουσες ουσίες.
Ο προσδιορισμός των τάξεων κινδύνου δόθηκε στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Σύμφωνα με το Νόμο αυτό, το Υπουργείο έχει δημοσιεύσει το Ανακοινωθέν για τα Θέματα Κινδύνου στο Χώρο Εργασίας για την Υγιεινή και την Ασφάλεια στην Εργασία. Κατά συνέπεια, κατά τον προσδιορισμό των τάξεων κινδύνου λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός κινδύνου της κύριας δραστηριότητας που ασκείται στην επιχείρηση. Εάν στην επιχείρηση υφίστανται περισσότερες από μία δραστηριότητες, λαμβάνεται ως βάση η υποκείμενη δραστηριότητα με υψηλή τάξη κινδύνου. Επισυνάπτεται το ανακοινωθέν με τον κατάλογο των κλάσεων κινδύνου στο χώρο εργασίας. Ο κατάλογος αυτός καταρτίστηκε από το Υπουργείο με βάση τις απόψεις των κυριότερων δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων και μια επιτροπή που περιλαμβάνει τους συναφείς κοινωνικούς εταίρους. Γενικά, η ταξινόμηση βασίζεται σε:
- Επιχειρήσεις κατηγορίας Α που λειτουργούν σε πολύ επικίνδυνη κατηγορία
- Επιχειρήσεις που λειτουργούν σε επικίνδυνη κλάση κατηγορίας Β
- Επιχειρήσεις κατηγορίας Γ με λιγότερο επικίνδυνη δραστηριότητα
Οι επιχειρήσεις πρέπει να διαθέτουν πιστοποιητικό επαγγελματικής ασφάλειας για την τάξη στην οποία ανήκουν.
Σημαντική πτυχή του Νόμου περί Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία αριθ. 6331 είναι ότι σε όλες τις επιχειρήσεις θα απασχολούνται ειδικοί στην επαγγελματική ασφάλεια, οι γιατροί στο χώρο εργασίας και το απαραίτητο υγειονομικό προσωπικό, ανεξάρτητα από τον αριθμό και τον τύπο των εργαζομένων.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι υπηρεσίες υγείας και ασφάλειας στην εργασία πρέπει να παρέχονται από το προσωπικό του επιχειρησιακού προσωπικού σε ορισμένες περιόδους. Ωστόσο, αν η εταιρεία δεν διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα, οι υπηρεσίες αυτές, εκτός της επιχείρησης, μπορούν να παρέχονται από τους κοινούς οργανισμούς υγείας και ασφάλειας.
Το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων παρέχει οικονομική υποστήριξη για την παροχή υπηρεσιών επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας σε επιχειρήσεις με λιγότερους από τους υπαλλήλους του 10 και εκείνους των οποίων η τάξη κινδύνου είναι πολύ επικίνδυνη και επικίνδυνη.
Τι είναι το περονοφόρο ανυψωτικό όχημα;
Οι συνθήκες έντονου ανταγωνισμού κάνουν όλο και περισσότερες πιέσεις στις επιχειρήσεις. Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες των πελατών πρέπει να ικανοποιούνται στον απαιτούμενο χρόνο και με την υψηλότερη ποιότητα. Οι επιχειρήσεις που μπορούν να επιτύχουν αυτό κερδίζουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην αγορά. Ωστόσο, οι εταιρείες αποφεύγουν την αποθεματοποίηση λόγω του υψηλού κόστους και συχνά προσπαθούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε καθημερινή βάση. Οι επιχειρήσεις πρέπει να χρησιμοποιούν τον χρόνο και τις εγκαταστάσεις τους με τον αποδοτικότερο τρόπο και ως εκ τούτου να ενεργούν γρήγορα. Ως εκ τούτου, η φόρτωση και εκφόρτωση είναι όλο και πιο σημαντική. Οι κινήσεις φόρτωσης, εκφόρτωσης και στοίβαξης είναι από τις σημαντικότερες δραστηριότητες ενάντια στον χρόνο. Από τη μία πλευρά, είναι προβληματική για τις επιχειρήσεις να ενεργούν γρήγορα και αφετέρου για να αγωνιστούν με τους περιορισμούς της αποθήκης και του αποθηκευτικού χώρου και του χώρου εργασίας.
Από την άλλη πλευρά, η ανάγκη εργασίας σε υψηλό ρυθμό μειώνει την προσοχή των εργαζομένων σε αυτά τα μέρη και προκαλεί εργατικά ατυχήματα. Τα ατυχήματα θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας, καθώς και τις απώλειες εργασίας. Εκτός από τις απώλειες των μεταποιημένων προϊόντων ή των πρώτων υλών που συναντώνται κατά τη φόρτωση και εκφόρτωση, αν ληφθεί επίσης υπόψη η ζημία του οχήματος, οι απώλειες των επιχειρήσεων αυξάνονται σε μέγεθος που δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Τα περονοφόρα ανυψωτικά οχήματα είναι τα κύρια οχήματα που χρησιμοποιούνται για αποθήκευση και στοίβαξη. Τα περονοφόρα ανυψωτικά οχήματα είναι για λίγο περονοφόρα. Χρησιμοποιείται για την ανύψωση βαρέων φορτίων, τη μεταφορά τους σε επιθυμητά μέρη και τη στοιβασία τους σε κατάλληλες θέσεις όπου το εργατικό δυναμικό δεν επαρκεί. Τα πιο κοινά περονοφόρα ανυψωτικά οχήματα γενικής χρήσης εξισορροπούν το βάρος του φορτίου με το βάρος του οχήματος.
Ορισμένα από τα περονοφόρα ανυψωτικά οχήματα πρέπει να φορτωθούν από μπροστά. Έχουν ανώτερη ευελιξία. Ορισμένα περονοφόρα ανυψωτικά οχήματα πρέπει να μεταφέρονται από την πλευρά τους. Χρησιμοποιείται ειδικά για τη μεταφορά μεγάλων διαστάσεων φορτίων. Το μέγεθος και η ισχύς των ανυψωτικών οχημάτων διαφέρουν ανάλογα με τον τόπο χρήσης και τον τρόπο χρήσης. Υπάρχουν τύποι μεταφοράς φορτίου έως και 30 τόνους.
Στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού για την Υγιεινή και Ασφάλεια στη Χρήση Εξοπλισμού Εργασίας που εκδόθηκε από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατά το έτος 2013, τα περονοφόρα οχήματα ταξινομούνται ως επικίνδυνα οχήματα, καθώς ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων κατά τη χρήση τους. Στο παράρτημα του παρόντος κανονισμού (Παράρτημα 3 Συντήρηση, Επισκευή και περιοδικές επιθεωρήσεις), τα περονοφόρα ανυψωτικά οχήματα αναγράφονται στην ομάδα στοίβας και εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά σε άλλες νομικές διατάξεις, προβλέπεται ότι οι τακτικές επιθεωρήσεις και επιθεωρήσεις θα διενεργούνται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Εάν δεν έχουν καθοριστεί άλλες τιμές στα σχετικά πρότυπα, τα φορτηγά πρέπει να μπορούν να ανυψώνουν και να αναστέλλουν τουλάχιστον το δάπεδο 1,25 του δηλωμένου φορτίου.
Τα πρότυπα που πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την επιθεώρηση των περονοφόρων οχημάτων σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό είναι: TS 10689, TS EN 1757-2, TS ISO 5057, TS 10201, ISO 3184, TS ISO 6055, TS ISO 1074 και FEM 4.004.
