اهمیت ایمنی مواد غذایی
برای اینکه مردم سالم باشند و زندگی سالم و رشد فیزیکی خود را با روش سالم حفظ کنند، آنها باید غذای کافی و ایمن را دریافت کنند، یعنی تغذیه مناسب و متعادل. با این حال، مشکلات غذایی در سراسر جهان روز به روز در حال افزایش است. ایمنی مواد غذایی یکی از این مشکلات است.
منبع مشکلات مربوط به ایمنی مواد غذایی بسیار متنوع است. به عنوان مثال،
- آلودگی محیط زیست افزایش می یابد
- عادات مصرفی مردم تغییر می کند
- افزایش تولید مواد غذایی
- سطح تحصیلات و درآمد مردم کم است
- قوانین ناکافی است یا به اندازه کافی اجباری است
- مدت زمان نگهداری مواد غذایی را گسترش می دهد
- تولید مواد غذایی کنترل نشده
- ممیزی ها انجام نمی شود و یا کافی نیست
- فن آوری های جدید در تولید مواد غذایی در حال ظهور است
- رشد جمعیت بسیار زیاد است
از آنجا که همه این مشکلات، غذا، که جزء اصلی زندگی است، نمی تواند به اندازه کافی در فرآیند از میدان به مصرف کننده محافظت شود و سلامتی انسان را از طریق تبدیل شدن به مضر، تهدید می کند.
در قبال تلاش برای اطمینان از ایمنی مواد غذایی، برای اطمینان از تولید مواد غذایی سالم و با کیفیت بالا، برای این منظور عرضه مواد غذایی خام، تولید مواد غذایی، پردازش، ذخیره سازی، حمل و نقل، ارائه و مصرف مصرف کنندگان به منظور رعایت قوانین لازم برای اقدامات لازم ضروری است.
مواد غذایی که از منابع متنوعی در غذا یا به طور عمدی از خارج وارد می شوند، اما غذا نیستند، بیشتر برای سلامت انسان خطرناک هستند. افراد در معرض تعداد زیاد مواد افزودنی مواد غذایی یا مواد شیمیایی هستند که هر روز غذا را آلوده می کنند. این مواد هستند که نمی توانند در بدن انسان و حیوان متابولیزه شوند و برخی از آنها ممکن است سمی باشد.
در اینجا تنها چند نمونه از خطرات شیمیایی وجود دارد: آفت کش ها، فلزات مانند جیوه، سرب و کادمیوم که از ظروف غذا، سرب به کادمیوم، مواد زائد پاک کننده از ظروف کم چرب، مواد شیمیایی از بسته بندی مواد غذایی، دیوکسین ها، آفت کش ها و یا بیش از مقدار توصیه شده مواد افزودنی مواد غذایی حل می شود. در سال های اخیر استفاده از مکمل های غذایی، هورمون ها و سموم دفع آفات در جهان بسیار جدی بوده است. به عنوان مثال، اسید بنزوئیک و ترکیبات آن به دلیل خواص ضد میکروبی آنها مورد استفاده قرار می گیرند. ملامین برای کمبود پروتئین در غذاها استفاده می شود. تعداد زیادی از رنگ های مصنوعی به عنوان رنگ ها استفاده می شود. بعضی از مواد تولید شده توسط مصنوعی به عنوان شیرین کننده ها استفاده می شود. نیتریت سدیم و نیترات برای حفظ رنگ طبیعی غذاها استفاده می شود. روغن ترانس از بسیاری از محصولات استفاده می شود.
مهمترین مواد شیمیایی که به مواد غذایی منتقل می شوند فلزات سنگین مانند مس، جیوه، آهن، نیکل، کادمیوم، سرب و روی هستند. دیفنیل های پلی کربنات، دیوکسین ها، آکریل آمید و پلیمرهای آن، آفت کش ها، هورمون ها مواد شیمیایی دیگری هستند که آلوده به مواد غذایی هستند. آلاینده ها از مواد بسته بندی به مواد غذایی همچنین تهدید شیمیایی جداگانه برای سلامت انسان است. علاوه بر این، ارگانیزم های اصلاح شده ژنتیکی (GMOs) برای کشور ما بسیار خطرناک هستند.
طبق بیانیه سازمان بهداشت جهانی در برابر این جدول تهدید امنیت غذایی، بیماری های سرطانی با 2020 درصد توسط 60 افزایش می یابد. بزرگترین سهم این در درصد مواد شیمیایی 35 است که به مواد غذایی افزوده شده یا منتقل می شوند.
در برابر این پیشرفت های منفی، تولید غذای سالم از هر زمان دیگری مهم تر شده است. به خصوص در اتحادیه اروپا و سایر کشورهای توسعه یافته، مردم و سازمان ها بیشتر به آگاهی از حفاظت از مواد غذایی و محیط زیست پرداخته اند. محیط زیست، نزدیک به طبیعت، غذاهای غیرممکن و قابل اعتماد که برای سلامت انسان خطرناک نیستند، ترجیح داده می شوند. برای رسیدن به این هدف، یک استاندارد برای غذا تعیین شده است. این تلاش ها به توسعه سیستم های مدیریت ایمنی مواد غذایی منجر شده است که به عنوان مزرعه به میز بیان می شود.
استاندارد غذا BRC چیست؟
یکی از تلاش های استاندارد برای اطمینان از ایمنی مواد غذایی توسط کنسرسیوم خرده فروشی بریتانیا انجام شد. استاندارد BRC که شامل اسم اصلی این سازمان است، توسط خرده فروشان بریتانیایی طراحی شده است. این استاندارد الزامات مواد غذایی و مواد بسته بندی را پوشش می دهد. وقتی اولین بار در 1998 منتشر شد، این استاندارد تنها به عنوان یک استاندارد حسابرسی مورد توجه قرار گرفت. در بررسی تجدید نظر شده در 2002، الزامات گواهینامه به استاندارد اضافه شده است. از سال 2003 به عنوان استاندارد مورد تایید توسط طرح جهانی ایمنی غذا پذیرفته شده است.
استاندارد سیستم ایمنی غذا مواد غذایی BRC به منظور اطمینان از این که شرکت ها حداقل الزامات بهداشت را برآورده می کنند. به منظور دستیابی به این هدف، شرکت ها باید با معیارهای اساسی زیر مطابقت داشته باشند: سیستم مدیریت HACCP Hazard Analysis و نقاط بحرانی، سیستم مدیریت کیفیت، استانداردهای محیطی، کنترل محصول، کنترل فرایند و صلاحیت کارکنان و استانداردهای بهداشتی.
گواهینامه مواد غذایی BRC به طور عمده موارد زیر را پوشش می دهد:
- گوشت قرمز و سفید خام و محصولات ماهی
- میوه ها و سبزیجات تازه و یخ زده
- غذاهای روزانه مانند شیر، محصولات لبنی و تخم مرغ
- غذاهای یخ زده و گوشت و محصولات ماهی آماده برای پخت و پز
- مقاومت در برابر شرایط محیطی، مواد محافظتی محافظت شده و مواد غذایی بسته بندی شده
- سایر محصولات غذایی مانند نوشیدنی مقاوم در برابر شرایط محیطی، غذاهای خشک، محصولات غذایی سبک، غلات صبحانه، محصولات نانوایی، روغن و چربی و مکمل های غذایی
به طور خلاصه، سیستم ایمنی مواد غذایی غذایی BRC یک سیستم است که ظرفیت و کفایت تولید کنندگان و خرده فروشان را ثابت می کند، نیازهای حسابرسی خود را کاهش می دهد و بار اداری شرکت ها را در تامین کنندگان و مشتریان کاهش می دهد. اصول این سیستم را می توان به صورت زیر خلاصه کرد:
- برای حصول اطمینان از این که مطابق با مقررات قانونی در نیروی کار عمل می کند
- به طور مداوم بررسی و بهبود استانداردها و فرآیندهای کسب و کار
- بهترین شیوه ها را توزیع کنید
- برای تولید کیفیت و سالم تحت نظارت مستمر به جای ارزیابی های تکراری
شرکت هایی که مایل به ایجاد استاندارد غذا BRC هستند، برای اعمال معیارهای HACCP و داشتن یک سیستم مدیریت کیفیت موثر نیاز دارند.
شرکت هایی با گواهینامه غذایی BRC ایمنی مواد غذایی و کیفیت محصولات را افزایش داده اند، اطمینان برای کیفیت محصولات خود را فراهم کرده اند و در تجارت بین المللی، به ویژه در انگلستان، تقویت شده اند و برتری خود را نسبت به رقبا خود به دست آورده اند.
