سلامت شغلی و ایمنی اول
رویکرد اساسی بر اساس قانون بهداشت و ایمنی شغلی شماره 6331 قوانین را تنظیم نمی کند و منتظر برآورده شدن آن نیست، بلکه یک رویکرد پیشگیرانه است. شرکت ها باید با توجه به نقاطی که از طریق مطالعات ارزیابی ریسک آنها تعیین کرده اند، اقدامات لازم را برای جلوگیری از خطرات در محل کار خود انجام دهند. اگرچه همه مسئولیت ها توسط کارفرمایان با قانون تعریف شده است، اما سلامت و ایمنی شغلی موضوعی است که باید در هر نقطه از این شرکت تصویب و اجرا شود. بنابراین، مطالعات ارزیابی ریسک باید به طور مداوم انجام شود و هر دو خطرات شناخته شده باید بررسی شوند و خطرات جدید باید به موقع به رسمیت شناخته شوند.
این قانون با هدف مناسب ترین شرایط از نظر سلامت و ایمنی شغلی و هدف آن به طور مداوم بهبود وضعیت فعلی شرکت ها است.
اهمیت مهم این است که تعیین اینکه چه اتفاقی می افتد زمانی که حوادث شغلی رخ می دهد یا زمانی که بیماری های شغلی رخ می دهد، اما اقدامات لازم برای جلوگیری از حوادث شغلی و بیماری های شغلی انجام شود. به همین دلیل، شرکت ها موظف هستند به طور مداوم خطرات احتمالی را شناسایی و اقدامات لازم را در برابر آنها را با ارائه مشارکت کارکنان انجام دهند.
با توجه به اصول قانون، پیش بینی شده است که کسب و کارها باید به تعدادی از کلاسهای خطر طبقه بندی شوند تا خدمات بهداشتی و ایمنی شغلی را در حوزه فعالیت هایشان موثرتر کنند. در این طبقه بندی، ویژگی های آثار، ابزار، تجهیزات، روش های عملیاتی و فرم های مورد استفاده در هر مرحله، شرایط محیط کاری و مواد حاصل آن مورد بررسی قرار می گیرد.
تعیین طبقات خطر به وزارت کار و امنیت اجتماعی داده شد. طبق این قانون، وزارت كمیسیون اطلاعرسانی در مورد بهداشت و ایمنی مشاغل را در كلاسهای خطرات محل كار انتشار داده است. بر این اساس، هنگام تعیین کلاس های خطر، درجه خطر فعالیت اصلی انجام شده در شرکت مورد توجه قرار گرفته است. اگر بیش از یک موضوع فعالیت در شرکت وجود داشته باشد، موضوع فعالیت با کلاس خطر بالا به عنوان پایه محسوب می شود. پیوست شده به این کمیک لیست کلاس های خطرناک در محل کار است. این فهرست توسط وزارتخانه بر اساس نظرات فعالیت های اصلی موسسات و کمیسیون از جمله شرکای اجتماعی مرتبط تهیه شده است. به طور کلی، طبقه بندی بر اساس:
- کسب و کار کلاس A در کلاس بسیار خطرناکی کار می کند
- شرکت های فعال در کلاس کلاس B خطرناک
- شرکت های کلاس C با فعالیت های خطرناک کمتر
کسب و کار باید دارای گواهینامه تخصص ایمنی شغلی طبقه متعلق به آنها باشد.
یکی از جنبه های مهم قانون بهداشت و ایمنی حرفه ای شماره 6331 این است که متخصصان ایمنی شغلی، پزشکان محل کار و پرسنل ضروری بهداشتی در همه شرکت ها، صرف نظر از تعداد و نوع کارکنان، مشغول به کار خواهند شد.
طبق قانون، خدمات بهداشتی و ایمنی شغلی باید توسط پرسنل در پرسنل عملیاتی در دوره های خاص ارائه شود. با این حال، اگر این شرکت شرایط لازم را نداشته باشد، این خدمات، خارج از شرکت، می تواند از سازمان های بهداشت و سلامت عمومی ارائه شود.
وزارت کار و امور اجتماعی تأمین مالی برای ارائه خدمات بهداشتی و ایمنی شغلی به شرکت هایی که کمتر از کارمندان 10 و کسانی که کلاس خطر بسیار خطرناک و خطرناک هستند، حمایت مالی می کند.
بالابر چطور است؟
شرایط رقابت شدید باعث می شود فشار بیشتری روی کسب و کارها احساس شود. خواسته ها و انتظارات مشتری باید در زمان درخواست و با بالاترین کیفیت برآورده شود. شرکت هایی که می توانند این مزیت را در بازار به دست بیاورند. با این حال، شرکت ها به علت هزینه های بالا از ذخیره سازی جلوگیری می کنند و اغلب سعی می کنند روزانه به نیازهای آنها پاسخ دهند. بنگاهها باید از وقت و امکانات خود در کارآمدترین راه استفاده کنند و بنابراین سریع عمل کنند. به همین ترتیب بارگیری و تخلیه به طور فزاینده ای اهمیت دارد. بارگیری، تخلیه و انبساط حرکات یکی از مهمترین فعالیت ها در برابر زمان است. از یک طرف، برای کسب و کار به سرعت کار می کند و از سوی دیگر برای مبارزه با محدودیت های انبار و فضای سهام و فضای کاری مشکل است.
از سوی دیگر، ضرورت کار با سرعت بالا، توجه کارکنان در این مکان ها را کاهش می دهد و باعث ایجاد حوادث کار می شود. حوادث ناشی از ایمنی زندگی و اموال، و همچنین زیان های کارگری است. علاوه بر تلفات محصولات فرآوری شده یا مواد خام که در هنگام بارگیری و تخلیه مواجه می شوند، اگر آسیب خودرو نیز مورد توجه قرار گیرد، تلفات شرکت ها به اندازه ای می رسد که نمی توان آن را دست کم گرفت.
بالابرها وسایل اصلی مورد استفاده برای ذخیره سازی و انبساط هستند. بالابرها کامیون های بالابر هستند. این مورد به منظور بالا بردن بارهای سنگین، انتقال آنها به مکان های مورد نظر و قرار دادن آنها در مکان های مناسب که نیروی انسانی کافی نیست، استفاده می شود. لیفتراک های معمولی مورد استفاده قرار می گیرند وزن بار با وزن وسیله نقلیه را تعادل می دهد.
برخی از لیفتراک ها باید از جلو بارگیری شوند. آنها مانور بالاتری دارند. برخی از لیفتراک ها باید از طرف دیگر حمل شوند. این مخصوصا برای حمل بارهای طولانی مدت استفاده می شود. اندازه و قدرت لیفتراک ها بسته به محل استفاده و نحوه استفاده متفاوت است. انواع حمل بار تا 30 تن وجود دارد.
در محدوده مقررات سلامت و ایمنی در استفاده از تجهیزات کاری صادر شده توسط وزارت کار و امور اجتماعی در سال 2013، لیفتراک ها به عنوان وسایل نقلیه خطرناک طبقه بندی می شوند، زیرا ممکن است در طول استفاده از آنها خطر سلامت و ایمنی کارکنان را به خطر بیندازد. در ضمیمه این مقررات (تعمیر و نگهداری، تعمیرات و بازرسی های ضمیمه 3)، لیفتراک ها در گروه مرتب نشان داده می شوند و در غیر این صورت در سایر مقررات قانونی مشخص شده است، بازرسی ها و بازرسی های منظم باید حداقل یک بار در سال انجام شود. اگر هیچ ارزش دیگری در استانداردهای مربوطه مشخص نشده باشد، کامیون ها باید بتوانند حداقل سطح 1,25 بار اعلام شده را برداشته و به حالت تعلیق درآورند.
استانداردها در بازرسی لیفتراک با توجه به این مقررات در نظر گرفته شده است: TS 10689، TS EN 1757-2، TS ISO 5057، TS 10201، ISO 3184، TS ISO 6055، TS ISO 1074 و FEM 4.004.
