تداخل الکترومغناطیسی چیست؟
تابش الکترومغناطیسی ناشی از حرکت بارهای الکتریکی است و نیرویی است که حاوی انرژی الکترومغناطیسی است. همانطور که همه دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی خود را تحت تاثیر این امواج الکترومغناطیسی قرار می گیرند، مردم نیز در معرض برخی از اختلالات هستند. به عنوان مثال، امواج الکترومغناطیسی باعث سردرد، سرگیجه، خستگی، ضعف، سوختگی چشم و بیخوابی شبانه می شوند. این ناراحتی احساس می شود در یک زمان کوتاه است. همچنین به ساختار سلول انسان، پیوند مولکولی و شیمیایی و سیستم ایمنی بدن آسیب می رسند. وضعیت مزمن این اختلالات ممکن است به جهش های ژنتیکی و بیماری های سرطانی در آینده منجر شود.
اثرات میدان الکترومغناطیسی بسته به تراکم و قدرت میدان، فرکانس، فاصله تا منبع نزدیک یا نزدیکی، زمان قرار گرفتن در معرض، و اندازه گیری و خواص الکتریکی دستگاه موج الکترومغناطیسی، متفاوت است. اگر چه عواقب اثرات درازمدت در انسان به طور کامل روشن نشده است، اثرات فوق بسیار قابل اعتماد هستند.
به منظور نشان دادن جدی بودن وضعیت، نتایج مطالعات تجربی متعددی در زیر آمده است:
- در 1993، دانشمندان بلژیکی آسیب به ژن P53 (پروتئینی که سلول را تنظیم می کند و برای سرکوب سرطان در ارگانیسم مهم است) یافت شد.
- در مطالعات انجام شده در دانشگاه واشنگتن در 1995، متوجه شد که ضایعات مغزی در موش وجود دارد.
- براساس نتایج تحقیقات انجام شده توسط سازمان جهانی مواد مخدر سازمان بهداشت جهانی، سرطان لنفوم در موش ها تشخیص داده شد.
- میزان افزایش تومور مغزی در فرانسه در سال گذشته به میزان 31 درصد تعیین شد.
اثرات کوتاه مدت اثرات میدان الکترومغناطیسی عبارتند از:
- محدود کردن زمینه دید
- احساس استرس و خستگی بیش از حد
- تمرکز و کمبود توجه
- وزوز گوش
- اختلال موقت شنوائی
- افزایش سردرد و سرگیجه
اثرات دراز مدت مواجهه با میدان الکترومغناطیسی عبارتند از:
- آسیب به رشد سلول
- داشتن اختلالات شنوایی دائمی
- افزایش سقط جنین در زنان
- کاهش تعداد اسپرم در مردان
- آسیب مغزی خون مغز
- افزایش بیماری قلبی
- حافظه ضعیف
- افزایش سرطان لنفوم
- اختلال ساختار ژنتیکی
برای مثال، امواج الکترومغناطیسی مولکول های بزرگ را در سلول ها تغییر شکل می دهند و باعث می شوند که غشاهای سلولی به یکدیگر متصل شوند و سوراخ هایی روی آنها ایجاد کنند و ساختار DNA را از بین ببرند.
تداخل الکترومغناطیسی (EMI)، یک سیگنال الکتریکی با فرکانس بالا است که در سیگنال الکتریکی همپوشانی دارد. چنین سیگنال های الکتریکی فرکانس ناخواسته یک تداخل الکترومغناطیسی است. این سیگنال ها می توانند بر روی کابل منتقل شوند یا می توانند با انتشار هوا حمل شوند و ممکن است با مدارهای مختلف کنترل یا مدارهای الکترونیکی دیگر تداخل ایجاد کنند که ممکن است بر عملکرد آنها تاثیر بگذارد.
گرچه موضوع تداخل الکترومغناطیسی قبل از آن شناخته شده است، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم مهمتر شده است. امروزه تداخل الکترومغناطیسی اثرات مدارهای الکترونیکی و سیستم های الکتریکی را بر یکدیگر بررسی می کند.
تست های تداخل الکترومغناطیسی چیست؟
اول از همه، در مدارهای الکترونیکی که در سیستم های نظامی بیشتر استفاده می شوند، مشکل تداخل الکترومغناطیسی بیشتر در معرض مشکلات تداخل بیشتر قرار گرفته است و حملاتی که عمدا علیه سیستم های نظامی مورد حمله قرار می گیرند، افزایش می یابد. اما در زمینه غیر نظامی این مشکل به طور فزاینده ای مزاحم شده است.
ساده ترین مثال های تداخل الکترومغناطیسی هنگام کار بر روی یک کامپیوتر یا پخش موسیقی در یک استریو، زنگ تلفن همراه است. در عین حال، اعوجاج و ارتعاش روی صفحه نمایش کامپیوتر، یا غرق شدن بلندگوهای استریو، نتیجه تداخل الکترومغناطیسی است.
در 1982، دلیل اینکه انگلیس در نبرد در جنگ فالکلند دستگیر شد، این بود که سیستم رادیویی این ناوشکن برای ارتباطات به دلیل تداخل الکترومغناطیسی بین سیستم تشخیص موشکی کار درستی نداشت. برای جلوگیری از این تداخل، موشک ضد موشکی موقتا خاموش شد و در آن زمان ناوشکن موشک از طرف مقابل فرستاده شد.
در 1967، یکی از موشک های یک ناو هواپیمابر آمریکایی در ویتنام شمالی ناخواسته توسط تداخل الکترومغناطیسی، ضربه ای به یک هواپیما دیگر و ایجاد مخازن سوخت منفجر شد.
همانطور که از این نمونه ها قابل درک است، قابلیت اطمینان و حفاظت مدارهای الکتریکی و الکترونیکی در همه حوزه های زندگی بسیار مهم است. برای جلوگیری از نتایج غیر منتظره باید منابع تداخل الکترومغناطیسی را شناسایی کرد. در این راستا اندازه گیری و آزمایشات تداخل الکترومغناطیسی انجام شده توسط سازمان های آزمایشی و بازرسی از اهمیت زیادی برخوردار است.
به منظور اطمینان از اینکه اندازه گیری ها و آزمایش های انجام شده با موسسات معتبر تست بدون خطا، قابل اعتماد، دقیق و با کیفیت بالا، این سازمان ها فرآیندهای خود را مطابق با استاندارد TS EN ISO / IEC 17025 (استاندارد TS EN ISO / IEC 17025 استاندارد برای کفایت آزمایشگاه ها و کالیبراسیون) است.
تداخل الکترومغناطیسی (EMI) یک عامل مهم تأثیرگذار بر عملکرد دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی است. بنابراین، این مسئله مربوط به تولیدکنندگان، طراحان، واردکنندگان، خردهفروشان و در نهایت مصرف کنندگان است. امروزه با توسعه سیستم های ارتباطی و فناوری های الکترونیکی، انواع و تعداد انواع تداخل الکترومغناطیسی به طور قابل توجهی افزایش یافته است. بنابراین، تشخیص اثرات در دستگاه ها در محیط تداخل الکترومغناطیسی دشوار است. با این وجود، سیستم های بزرگتر و پیچیده تر در حال حاضر تولید می شوند، سطوح پایین تر تعامل در حال استفاده است، محوطه های غیر فلزی در دستگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند، نیازهای امنیتی داده افزایش می یابد و طرح ها و روش هایی که با تداخل الکترومغناطیسی مطابقت ندارند، رها شده اند. با توجه به این پیشرفت ها، تست های تداخل الکترومغناطیسی یک راه حل برای اثبات قابلیت اطمینان محصولات است.
آزمایش های متعدد در مورد سازگاری الکترومغناطیسی و تداخل در سطح دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی و همچنین در سطح سیستم انجام می شود. معیارهای مورد استفاده در این آزمونها به عنوان استانداردهای EMI و EMC تعیین می شود و این استانداردها شامل شرایط اصلی هستند که کیفیت دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی را تعیین می کند. در این استانداردها دو عامل مهم وجود دارد: مقادیر محدودیت آزمون و روش های آزمایش. علاوه بر این، آزمایش ها به دو صورت انجام می شود: مقادیر انتشار و حساسیت.
علاوه بر این، تمام آزمایش ها در چهار محیط مختلف انجام می شود: اتاق غربالگری، اتاق نیمه انعکاسی، اتاق بازتاب کامل و میدان آزمایشی باز.
